Als kind ben je vaak volop in ontwikkeling. Je hebt bijna geen verplichting en verantwoordelijkheden. De eisen van jezelf op basis van wat jij denkt dat andere mensen van je verwachten zijn nihil. Je hebt plezier, overbelast jezelf niet en je leert gigantisch bij op motorisch, cognitief, sensorisch en sociaal vlak. Met andere woorden: je voelt je SUPER fit en vaak HAPPY!
Belangrijk hierin is het hormoon BDNF (brain derrived neurotrophic factor). Je hebt geen tijd voor low-grade neuroinflammatie. Je brein en lichaam moeten zich ontwikkelen, ontwikkelen en ontwikkelen om een buffer op te bouwen voor later.
Maar dat later gaat tegenwoordig bij veel mensen niet goed. Ze krijgen veel verplichtingen en verantwoordelijkheden, stellen te hoge eisen aan zichzelf op basis van wat zij denken wat de maatschappij van hun verwacht, maken minder plezier, overbelasten zichzelf door verplicht te multi-tasken en het leren neemt drastisch af.
De speeltuin wordt vervangen voor een bakje koffie, de verschillende opleidingen worden één vaste baan, er MOET geld binnenstromen voor het brood op tafel, etc, etc.

Overbelasting en chronische stress liggen op de loer en BDNF aanmaak neemt af. Er ontstaat een afname van dopamine, low-grade neuro-inflammatie ontstaat en het brein degenereert met alle klachten van dien:
– niet lekker in je vel zitten, gedemotiveerd zijn (minder zin om te wakeboarden en/of je laat kleine dagelijkse routine dingen wat meer zitten)
– je geheugen werkt iets minder goed (je haalt bijvoorbeeld woorden door elkaar en/of kan niet op woorden komen)
– je creativiteit wordt minder
– je slaapt minder goed
– je hebt veel meer ruzie met je naasten
– je raakt sneller vermoeid
– je motoriek is minder accuraat
– je zicht zou wat kunnen vertroebelen
– je hebt snellere en intensievere pijnklachten

Met andere woorden: Je voelt je NIET fit en minder vaak HAPPY!

De neuro-psycho-immunologie maakt grote stappen. En we beginnen langzaamaan vat te krijgen op het behandelen van bovenstaande klachten.
Op dit moment is er veel positieve ophef over omgevingsverrijking. Omgevingsverrijking houdt in dat je veel nieuwe dingen onderneemt waar je van leert, het liefst zonder overbelasting prikkel. Hierdoor maak je BDNF aan, wat zorgt voor neuro-geogenese, de aanmaak va nieuwe zenuwconnecties. Je snapt het al, leven zoals je vroeger deed!

Bij lang bestaande pijnklachten en/of een down gevoel mis je de juiste hoeveelheid dopamines en endorfine. Dopamine zorgt o.a. voor de “kick” en het “goed voelen” en endorfine is o.a. een lichaamseigen pijn dempende stof. Als je iets nieuws hebt geleerd geef je jezelf een flinke shot dopamine, je raakt enthousiast, krijgt energie en je voelt je goed. Deze dopamine is weer nodig om endorfine aan te maken, wat je pijnklachten op zijn beurt kan verminderen.

Als klachten lang aanwezig zijn treedt er ook een negatieve conditionering op. Je gaat onbewust de klachten koppelen aan de context (activiteiten/emoties/gedachten/plaatsen/etc) van het dagelijks leven. Dit zorgt ervoor dat klachten kunnen ontstaan zonder de fysieke belasting, maar puur door die ene stimuli die gekoppeld is geraakt aan de klacht. Het afleren van zo’n conditionering is lastig, en wie weet niet eens mogelijk. Echter is het wel mogelijk om nieuwe conditioneringen aan te maken. Je kan bijvoorbeeld een fysieke, leuke activiteit doen met een positief leer resultaat. Het fysiek inspannen van je lichaam kan zich dan koppelen aan iets positiefs i.p.v. bijvoorbeeld pijn.

En welke sport is hier heerser en meester in……………. WAKEBOARDEN!!!!!!

Wakeboarden heeft een gigantisch oneindig leer element. Het betreft motorische, sensorische, cognitieve en sociale elementen, waardoor een groot deel van het neuronale netwerk geactiveerd wordt.
Als je een trick staat krijg je een ongelooflijke KICK en een goed gevoel. Wat op zijn beurt weer endorfine aanmaakt. Dit zorgt voor een positieve koppeling aan bewegen en wekt zo mogelijk oude herinneringen op waardoor je gelukkiger wordt.