Bij een beweging worden, van top tot teen, krachten doorgegeven in ons spier- en bindweefselnetwerk. Dit is van belang om je doelbeweging zo krachtig en zo accuraat mogelijk uit te voeren. In de volksmond wordt dit vaak omschreven als “techniek”.
Elke beweging (sport) heeft zijn EIGEN techniek.
Als je geblesseerd raakt als wakeboarder is het essentieel dat op een gegeven moment de revalidatie oefeningen aansluiten op het wakeboarden. Je wordt namelijk goed in hetgeen wat je doet!
Echter, kan het zijn dat aan het begin van de blessure gestart wordt met het scheppen van randvoorwaarden die minder of niet specifiek zijn voor het wakeboarden zoals, mobiliteit, losmaken bindweefsel structuren, creëren van een goed doorbloed gebied middels beweging en het toenemen van trekvastheid van nieuw bindweefsel. Deze beginfase zorgt ervoor dat de aangrenzende structuren versterken en je algehele conditie op niveau blijft.
Zodra de blessure, ofwel weefselschade, het toelaat kan er al vrij vroeg gestart worden met het opsplitsen van een wakeboard beweging in kleine deelelementen. Deze worden dan licht en klein uitgevoerd zodat er binnen de pijngrens geoefend wordt. Eenmaal verder in het herstel/revalidatie proces wordt de oefening uitgebreid en richt het zich op de totaal keten van het spier- bindweefsel netwerk en de energie systemen die functioneel zijn voor het wakeboarden.
Denk hierbij aan de krachtsinwerking op het spier-bindweefsel per sprong, de techniek vorm, het energie systeem en de vorm van impact, bijvoorbeeld hard zoals een rail of instabiel zoals het water. Uiteindelijk wordt er in de laatste fase van herstel rekening gehouden met de vermoeidheidsfactoren door middel van trainen met voor-vermoeiing.